Duwen en trekken tot ze klant worden? NIET DOEN!
Terwijl ik me in mijn jas hijs, kijk ik nog even gauw naar buiten. Hmmm… het regent ook nog. Laarzen aan dus. De hond kijkt me intussen verwachtingsvol aan met zijn ‘Joepie, we gaan-blik’. Weet hij veel… Ik pak zijn tuig, doe het om, check mijn koekjesvoorraad en doe de deur open.
Fase 1. De hond kijkt me aan. Sorry? Écht niet! Het regent! Hij doet een stap terug.
Fase 2. Ik stap naar buiten. Kkkkkkkoud! Meld aan hond dat ik er óók niet blij van word en dat dit alles helemaal voor hem is, dus mee.
Fase 3. Hond in de remmen. (De hond heeft een deal met de zwaartekracht… Wil ie niet, dan is in beweging krijgen nauwelijks te doen.) Ik trek aan de riem. ‘Kom op, je kan het! Gaan we lekker naar de hei!’ Ook hij merkt op dat er geen overtuiging in mijn stem zit. Maar hey… Ik wilde een hond.
Fase 4. Hond zet een poot naar buiten en ik maak van het moment gebruik om hem naar buiten te trekken. Gelukt! Victorie! Hij loopt mee.
De Hond wil niet in mijn auto
Maar dan.
De hond haat mijn auto. Geen idee waarom, maar we krijgen ‘m er alleen maar in met koekjes, zoete woordjes en een kontje. (Anders dan in de auto van De Man, maar da’s een Mercedes… Zou dat het zijn?)
Fase 5 dus. Auto open. Hond draait zich om. Ik trek hem terug. Houd een brokje onder zijn neus en beweeg dat naar de auto. Het lukt! Hij zet zijn voorpoten op de bank. Ik geef hem een kontje, snel de deur dicht.
Every. Single. Day.
Een paar keer.
Nou ja, oké, het regent niet altijd. Hoewel, in 2021 lijkt het wel zo, maar dat terzijde.
De hond is van het eigenzinnige soort. Een Weimaraner. Niet voor beginners! En laat zijn looks je niet bedriegen, want zijn karakter is groter dan hijzelf! Hij is superlief hoor, maar als ie iets niet wil, heb je je handen vol om het voor elkaar te krijgen. En uiteindelijk heeft ie dan de grootste lol. Regen of geen regen.
Ze weten het. Maar toch kost het moeite
*Hier had een bruggetje gemoeten, maar ik had geen goeie*
Sommige klanten zijn net zo. Ze wéten dat ze het nodig hebben, zelfs dat ze er superveel lol in zullen hebben én veel gaan leren van mijn aanbod. Maar toch kost het moeite om ze erbij te krijgen. Ze zien obstakels, denken dat ze toch nog even ergens anders moeten kijken – je weet nooit of het daar beter is. Meestal is dat laatste trouwens niet zo; ze zijn niet voor niets bij mij terechtgekomen.
En anders dan bij mijn hond, betwijfel ik of ik dan wel moet blijven proberen. Want als ik ze met heel veel moeite aan boord krijg, hoe gemotiveerd zijn ze dan? Hoeveel plezier ga ík eraan beleven dat zij bij mij zijn ingestapt?
Ik begin er niet meer aan
Tenzij ik heel zeker weet dat het dingen zijn die we kunnen overwinnen onderweg, begin ik er niet meer aan. Ik help heel graag mensen die door mij geholpen willen worden, maar klanten die aan me twijfelen, of bij wie het gewoon niet uitmaakt wie ze helpt, die laat ik graag aan anderen over. Niet omdat ik het ze niet gun hoor, maar omdat ik weet dat we er allebei niet gelukkig van gaan worden. Ik voel me er dus ook niet schuldig over. Sterker, het maakt me blij dat ik dat nu durf te doen, zodat ik echt elke dag zin heb om weer aan de slag te gaan!
Je moet niet iedereen willen helpen
Ik merk bij mijn klanten dat ze het liefst iedereen willen helpen. En jij bent er misschien ook wel zo eentje. Maar lieve jij: Dat gaat écht niet!
Het klinkt misschien gek, maar ondernemen gaat in de eerste plaats OVER JOU! JIJ moet je helemaal happy voelen met wat je doet en voor wie je het doet. Alleen dan kan je op je best zijn! Alleen dan kan jij je klanten het beste geven wat jij te bieden hebt. Dat is waarvoor ze bij je komen. En jij mag met minder niet tevreden zijn. Dat zijn zij namelijk ook niet.
En: Als je het ze zo vertelt, degenen die je niet kunt of wilt helpen, dan zijn ze je nog dankbaar ook. En geloof me: dát is de beste reclame die je ooit zult krijgen!
Dan blijft het allerbeste over voor je klanten
Wat er dan overblijft voor jouw klanten, is het allerbeste. Dat jij zin hebt, de energie hebt, om ze elke dag weer dat kontje te geven als dat nodig is. Om dan met plezier samen aan de slag te gaan. Omdat je allebei weet dat er een moment komt dat ze het zelf kunnen, want daar help jij ze bij.
Of dat voor de hond geldt weet ik trouwens niet. Misschien als ik ook een Mercedes koop, maar anders heb ik er weinig vertrouwen in. Dus die blijf ik maar een kontje geven, als het moet tot ie oud en bejaard is en het sowieso niet meer zelf kan.
Heb jij een kontje nodig?
En jij, als jij een kontje nodig hebt, dan ben ik er. Laten we samen kijken hoe ik je kan helpen om te doen wat jij het allerbeste kunt. Maar alleen als je de allerleukste bent natuurlijk ????
Reageren?
Wil je reageren op deze blog? Heb je een vraag?
Of kun je er geen chocola van maken?
Stuur me een e-mail! Dan beantwoord ik deze graag.
En?
Smaakt het? Lust je meer?
Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief! Elke 2 weken verse content.
Lekker toch?